Bigla na lang Lumabas sa isip ko..

nakakamiss yun dati..
dating masaya at puno ng ngiti sa mukha..
tawanan na parang wala ng bukas..
mga mata na halos tumulo na ang luha kakatawa..

simpleng bagay lang ngingiti na..
kahit barkada lang ang kasama masaya na..
or kahit magisa, puno pa rin ng saya..
parang baliw kung tumawa..



kachat mo lang ang mga kaibigan..
kausap sa telepono..
o kahit katext text lang..
masaya pa rin ang mukha..

bakit hindi na lang laging ganon?..
masaya ng walang dahilan..
bakit kelangan pang dumaan yun araw na malungkot..
lungkot na kahit maingay eh nabibingi ka sa katahimikan..

talaga ngang balanse ang buhay..
hindi laging saya..
hindi rin laging lungkot..
minsan mas marami pa ang lungkot..

palibhasa hindi natin namamalayan ang buhay..
akala natin araw araw na lang ay mangyayari ang gusto natin..
hindi natin naisip na sa sobrang kasiyahan..
eh bigla na lang darating ang umagang sobrang kalungkutan..

nakakamiss ang dating saya..
saya na parang lumilipad sa sa ulap..
saya na parang tinatangay ng hangin..
at saya na parang is...